همدردی یه دوست ایرانی

همدردی یه دوست ایرانی
سلام وعرض ارادت به تمام خوانندگان این وبلاگ
مطلب زیر یکی از صد ها نظری هست که بعد از نشر مطلبی به عنواندرد دل یک مهاجرافغانی مقیم تهران! توسط کامنت وایمیل به دستم رسید. ضمن تشکر وسپاس از همه دوستان وخوانندگان این وبلاگ این مطلب با هم میخوانیم.

سلام برادر افغان
من ايراني امامشب فيلم الفباي افغان ساخته محسن مخملباف رو ديدم. خيلي دلم گرفت. هر کاري مي کنم نمي تونم بين من ايراني و توي افغان فاصله اي قائل بشم. زبونمون، دينمون، فرهنگمون، همش يکيه. اما بلايي که سر شما اومده واقعا سخته. داشتم با خودم فکر مي کردم کاش مي تونستم براي افغانها کاري بکنم. بعد يادم اومد از بچه هاي بدبخت ايراني توي جنوب، غرب، همون شرق توي مرز با افغانستان و ديدم که براي اونها هم نمي تونم کاري بکنم. بجز دعا کاري ازم بر نمي آد.به هر حال اين نامه رو برات نوشتم که يه درد دلي کرده باشم. بدوني که شما افغان ها تو غصه هاتون تنها نيستين. همين بغل تو ايران هم هستن فرزنداني از پدران مشترکمون در گذشته هاي نه چندان دور، که دلشون با دردهاي مردم افغان به درد مياد. فقط کاري از دستشون بر نمي آد. وضعمون رو که مي بيني، اينجا خودمون هم گرفتاريم. شايد نه به اندازه شما، اما ما هم به سهم خود بدبختيم.اميدوارم قبل از مرگ من و تو برسه روزي که کشورهامون آباد بشن، خوشبخت و آزاد. شماها بياييد اينجا و ما بريم اونجا و همديگرو دوست داشته باشيم. به امروزمون و گذشته هامون افتخار کنيم. وبلاگ تو دردنامه نباشه و اي-ميلهاي من به تو هم بوي شادي بده. آرزو کردنش که عيب نيست :-)به اميد اون روزيه هموطن (آره، هموطن) ايراني
دلم مي خواست اين حرفا رو به همه افغان ها بگم. اما خيلي نيستن که با اينترنت سر و کار داشته باشنkandovan@yahoo.com