اشاره: بعد از چند روز بحث وگفتگو در فضای مجازی واختصاص یک برنامه 45 دقیقه ی درتلویزیون بی بی سی فارسی، وموضوع گیری تنی چند از مسئولین دولتی، مساله ایجاد پایگاه دائمی نظامیان آمریکا در افغانستان رفته رفته شکل جدی تری پیدا میکند. برای ایجاد وعقد قرارداد به این مهمی به طور طبیعی موافقان ومخالفان وجود دارد که هرکسی بنا بر عقیده وتفکر شخصی خود سعی دارند بگویند حق با او است.
نگارنده به عنوان یک افغانستانی افتخار میکنم وبه خود میبالم که هموطنانم به درجه از آگاهی رسیده اند که نسبت به سرنوشت کشورخود ابراز عقیده نموده واحساس تکلیف میکنند. این حقیر در نوشته دیگری هم عرض کرده بودم که مخالفت وموافقت عامه مردم تاثیر چندانی در منعقد شدن و یا نشدن این قرارداد ندارد زیرا عوامل بسیاری مهم تر وتاثیر گزار تری دیگر وجود دارد که پرداختن به آنها از حوصله این مقاله خارج است.
در این نوشته کوتاه سعی میشود به مخالفین وموافقین که در این چند روز ابراز عقیده کرده اند ومن پی گیر بودم بپردازم به عبارتی این نوشته حاصل دیده ها شنیده های شخصی خودم میباشد.
از نظر اجتماعی مخالفین وموافقین را میتوانم به دوگروه تقسیم کنم. گروه اول عامه مردم یعنی کسانی که فقط نسبت به سرنوشت مملکت خود احساس وظیفه نموده وبا نوشتن مقاله،پیام های کوتاه، وارتباطات تلفنی اظهارنظر نموده اند. گروه دوم سران مملکتی اعم از رئیس جمهور،وزرا ومعاونین، کسانیکه دست در اتش دارند وتریبونهای مختلفی هم در اختیار دارند واظهار نظر کرده اند.
عامه مردم:
1- مخالفین
مخالفین ایجاد پایگاه دائم امریکا در افغانستان عقیده دارند که با منعقد شدن چنین قراردادی استقلال کشور از دست میرود وعملا کشور در دست آمریکا قرارمیگرد واین مساله با منافع ملی مردم افغانستان منافات دارد. ودر این راه بعضی کشور ها را مثال میزنند که چگونه بعد از گذشت ده ها سال هنوز آن کشور ها استقلال کامل ندارند واسیر خواسته های امریکا هستند.
مساله دیگری که خیلی مخالفین رویشان تاکید دارند کشور های همسایه ای افغانستان هستند. این عده عقیده دارند که اگرچنانچه امریکا پایگاه دائمی در افغانستان تاسیس کند ممکنه کشور های همسایه نظیر روسیه،چین،ایران وهند با هم متحد شوند وبخواهند که با امریکا بجنگند واین به نفع مردم افغانستان نخواهد بود.
آنچه برای من خیلی عجیب است این است که اکثر مخالفین در بیرون از افغانستان زندگی میکنند ودر کشورهای اروپایی وامریکا واسترالیا مقیم هستند.
2-موافقین
تا جایکه من دیدم وشنیدم موافقین چنین قراردادی بیشتر هستند ودر تصمیم خود مصمم تر ودر ظاهر هم منطقی تر موضوع گیری میکنند واستید لال های دارند که با واقعیت امروز افغانستان بیشتر همخوانی دارد تا رویا واحساس ناسیونالستی مخالفین، در واقع موافقین کسانی هستند که عقیده دارند با درنظر داشت وضعیت فعلی افغانستان سخن میگویند وبا اینکه با عقد چنین قرارادادی موافق هستند ولی شدیدا" نگران این هستند که چگونه وبا چه شرایط این قرارداد منعقد خواهد شد. آیا دولت آقای کرزی میتواند از پس چنین قرارداد مهمی سربلند بیرون آیند؟ آیا پارلمان ولویه جرگه در کمال آزادی وبدون فشار های خارجی وداخلی میتواند به وظیفه ملی میهنی خویش عمل کنند؟!
موافقین را بر این عقیده هست که آمریکا تا این قراراداد رابا افغانستان امضا نکند، افغانستان به آرامش نمیرسد! در واقع امریکا به عمد میخواهد که افغانستان نا امن جلوه کند تا مردم وحکومت افغانستان به حضور نیروهای خارجی احساس نیاز بیشتری داشته باشند وعده دیگر هم عقیده دارند که با ایجاد پایگاه نظامی دائمی امریکا در افغانستان، جلوی دخالت کشور های همسایه نظیر پاکستان وایران گرفته میشود ودر نتیجه افغانستان به آرامش میرسد.
وجالب اینکه اکثر موافقین کسانی هستند که فعلا" در داخل افغانستان ساکن هستند ومشکلات را با تمام وجود شان حس میکنند.
سران مملکتی ومسئولین دولتی:
در این قسمت میپردازم به اظهار نظر سران مملکتی، کسانیکه در راس کار قرار دارند وبنا بر مسئولیت ونفوذی که در دولت وبین مردم دارند از تریبون های رسمی اظهار نظر میکنند.
اولین بار خبر ایجاد پایگاه نطامی دائم امریکا در افغانستان را به طور رسمی جناب کرزی رئیس جمهور محترم اعلام کردند ودر این مورد وموضوع گیری خاصی نکردند وگفتند دولت منافع ملی را در نظر گرفته عمل میکند ودر واقع مسئولیت را به لویه جرگه وپارلمان افغانستان واگذار کردند. بی بی سی19بهمن1389
ازجمله کسانیکه به طور رسمی موضوع گیری کرده اند، وزیر دفاع افغانستان و سرپرست وزارت آنرژی افغانستان میباشند.
از مقامات رسمی ودولتی تا کنون اظهار نظر دیگری نشده است ویا اینکه من اطلاع ندارم.
چرا موافقت وچرا مخالفت؟!
به طور طبیعی هر شخصی در مورد هر موضوعی اظهار نظر میکند، دلیل وانگیزه کافی دارد واهمیت اظهار نظرشان بستگی به موقعیت اجتماعی،مسئولیت وتحصیلات شان دارد.
در مورد اظهار نظر عامه مردم آنچه که قابل توجه است این است که هرکسی به افغانستان ومسایل ومشکلاتش نزدیک تر هستند واطلاعات بیشتری دارند وبا پوست وگوشت خود اوضاع افغانستان را لمس میکنند، موافق این قرار داد هستند ودر طرف دیگر قضیه آنهایکه سالها در خارج از افغانستان ساکن هستند واز مسایل ومشکلات و وضع حاضر مردم دورتر هستند وطبیعتا" این مشکلات را کمتر حس میکنند، مخالف این قرارداد میباشند.
در این اظهار نظر ها میتوان این طور نتیجه گرفت که هرکسی به آتش نزدیک تر است بیشتر میسوزد وگرمای آنرا حس میکند.
مسئولین دولتی:
وزیر دفاع موافق:
من شخصا"اظهارات وزیر دفاع در موافقت با ایجاد این پایگاه را این گونه تفسیر میکنم که ایشان نه از روی اجبار ونه از روی وابستگی واز نه ازروی مصلحت چنین اظهار نطری فرموده اند بلکه این اظهار نظر از روی واقع بینی ونیاز ایراد شده است.
نباید فراموش کرد که او وزیر دفاع افغانستان هست واز هرکسی دیگر بر اوضاع واحوال افغانستان تسلط بیشتری دارد. او قوای مسلح را میشناسد وتواناهای آنهارا به خوبی میداند. واز کم کیف نیرو های تحت امرش مطلع است واز همه مهم تر اینکه با نیروهای خارجی، مخصوصا" فرماندهان امریکایی ارتباط مستقیم دارند واز قصد ونیت انها اطلاع کافی دارد. بنا براین من این اظهار نظر را نه تبلیغاتی ونه از ترس و وابستگی بلکه در راستای تخصص ومسئولیت ایشان میدانم.
سرپرست وزارت انرژی، مخالف:
اسماعیل خان سرپرست وزارت انرژی ویکی از جنگ سالاران وامیر المومنین سالهای نه چندان دور، در اظهار نظر رسمی مخالفت خود را با ایجاد این پایگاه اعلام کرده است.
به نظر من اظهار نظر این مقام دولتی اگر چه هیچ ارتباطی به مسئولیت او ندارد ولی قابل درک است.
در این شکی نیست که تمام جنگ سالاران، در هر مقام وموقعیتی که باشند از وضعیت موجود که افغانستان رو به بهبودی وقانون گرای وثبات سیاسی،اجتماعی، نظامی واقتصادی پیش میرود ناراضی باشند زیرا به هرمیزان که افغانستان با ثبات وقانون گرای نزدیک تر شود، همان اندازه جنگ سالاران ضعیف تر واز قدرت دور تر خواهندشد (نمونه اش را این روز ها در پارلمان افغانستا شاهد هستیم) بنا براین در آینده نه چندان دور مخالفت اشخاص مانند اسماعیل شدید تر وبیشتر خواهد شد.
علت اصلی این مخالفت ها توسط جنگ سالاران این است که اکثر این آنها درهرمقام وموقعیت اجتماعی که باشند مقداری از وقت شان را در خیالات سالهای میگذرانند که در راس قدرت بودند زمانی که مناطقی از سر زمین افغانستان تحت حاکمیت، وعده از مردم افراد بیعت کرده آنها بودند وانها عنوانهای رئیس،قومندان،ارباب، ملا، وامیرالمومین را یدک میکشیدند وهرکاری که خود صلاح میدانستند انجام میدادند وکسی هم نبود از آنها بپرسد که چرا؟
در اوضاع احوال آشفته فعلی افغانستان افراد مانند اسماعیل فروان هستند، وجالب اینجا هست که همه آنها به امید روزهای هستند که دوباره آن بروبیای سالهای نه چندان دور خود را داشته باشند وبا یک اشاره بی گناهی را تیر باران، وبا یک اشاره مجرمی را آزادکنند، واگر نباشد قانون وترس حکومت(والبته نیروهای خارجی) تا حالا برای مخالفت با چنین قرار دادی تفنگ به دوش سر گردنه ای را مسدود وعده را اعدام وزندانی کرده بودند.
ناگفته پیداست که که دراین راه اسماعیل خان تنها نخواهد بود ودیری نخواهد گذشت که تمامی کسانیکه منافع خود را در نا امن بودن افغانستان مییابند، چه کشورهای خارجی همسایه وغیر همسایه وچه جنگ سالاران داخلی، اعم از رئیس، ارباب، قومندان،آخوند وآیت الله، مولوی وداروغه در هرجا ومکانی که باشند وبا هر وسیله که در اختیار دارند به مخالفت با این قرارداد خواهد پرداخت، از حرف سخن عادی تا فتوای های شرعی.! زیرا منافع آنها زمانی تامین میشود که که افغانستان ثبات سیاسی اجتماعی وامنیتی نداشته باشد تا خواب های رنگین انها اشفته نشود وریشته تخیلات شان پاره نگردد.
نگارنده به عنوان یک افغانستانی افتخار میکنم وبه خود میبالم که هموطنانم به درجه از آگاهی رسیده اند که نسبت به سرنوشت کشورخود ابراز عقیده نموده واحساس تکلیف میکنند. این حقیر در نوشته دیگری هم عرض کرده بودم که مخالفت وموافقت عامه مردم تاثیر چندانی در منعقد شدن و یا نشدن این قرارداد ندارد زیرا عوامل بسیاری مهم تر وتاثیر گزار تری دیگر وجود دارد که پرداختن به آنها از حوصله این مقاله خارج است.
در این نوشته کوتاه سعی میشود به مخالفین وموافقین که در این چند روز ابراز عقیده کرده اند ومن پی گیر بودم بپردازم به عبارتی این نوشته حاصل دیده ها شنیده های شخصی خودم میباشد.
از نظر اجتماعی مخالفین وموافقین را میتوانم به دوگروه تقسیم کنم. گروه اول عامه مردم یعنی کسانی که فقط نسبت به سرنوشت مملکت خود احساس وظیفه نموده وبا نوشتن مقاله،پیام های کوتاه، وارتباطات تلفنی اظهارنظر نموده اند. گروه دوم سران مملکتی اعم از رئیس جمهور،وزرا ومعاونین، کسانیکه دست در اتش دارند وتریبونهای مختلفی هم در اختیار دارند واظهار نظر کرده اند.
عامه مردم:
1- مخالفین
مخالفین ایجاد پایگاه دائم امریکا در افغانستان عقیده دارند که با منعقد شدن چنین قراردادی استقلال کشور از دست میرود وعملا کشور در دست آمریکا قرارمیگرد واین مساله با منافع ملی مردم افغانستان منافات دارد. ودر این راه بعضی کشور ها را مثال میزنند که چگونه بعد از گذشت ده ها سال هنوز آن کشور ها استقلال کامل ندارند واسیر خواسته های امریکا هستند.
مساله دیگری که خیلی مخالفین رویشان تاکید دارند کشور های همسایه ای افغانستان هستند. این عده عقیده دارند که اگرچنانچه امریکا پایگاه دائمی در افغانستان تاسیس کند ممکنه کشور های همسایه نظیر روسیه،چین،ایران وهند با هم متحد شوند وبخواهند که با امریکا بجنگند واین به نفع مردم افغانستان نخواهد بود.
آنچه برای من خیلی عجیب است این است که اکثر مخالفین در بیرون از افغانستان زندگی میکنند ودر کشورهای اروپایی وامریکا واسترالیا مقیم هستند.
2-موافقین
تا جایکه من دیدم وشنیدم موافقین چنین قراردادی بیشتر هستند ودر تصمیم خود مصمم تر ودر ظاهر هم منطقی تر موضوع گیری میکنند واستید لال های دارند که با واقعیت امروز افغانستان بیشتر همخوانی دارد تا رویا واحساس ناسیونالستی مخالفین، در واقع موافقین کسانی هستند که عقیده دارند با درنظر داشت وضعیت فعلی افغانستان سخن میگویند وبا اینکه با عقد چنین قرارادادی موافق هستند ولی شدیدا" نگران این هستند که چگونه وبا چه شرایط این قرارداد منعقد خواهد شد. آیا دولت آقای کرزی میتواند از پس چنین قرارداد مهمی سربلند بیرون آیند؟ آیا پارلمان ولویه جرگه در کمال آزادی وبدون فشار های خارجی وداخلی میتواند به وظیفه ملی میهنی خویش عمل کنند؟!
موافقین را بر این عقیده هست که آمریکا تا این قراراداد رابا افغانستان امضا نکند، افغانستان به آرامش نمیرسد! در واقع امریکا به عمد میخواهد که افغانستان نا امن جلوه کند تا مردم وحکومت افغانستان به حضور نیروهای خارجی احساس نیاز بیشتری داشته باشند وعده دیگر هم عقیده دارند که با ایجاد پایگاه نظامی دائمی امریکا در افغانستان، جلوی دخالت کشور های همسایه نظیر پاکستان وایران گرفته میشود ودر نتیجه افغانستان به آرامش میرسد.
وجالب اینکه اکثر موافقین کسانی هستند که فعلا" در داخل افغانستان ساکن هستند ومشکلات را با تمام وجود شان حس میکنند.
سران مملکتی ومسئولین دولتی:
در این قسمت میپردازم به اظهار نظر سران مملکتی، کسانیکه در راس کار قرار دارند وبنا بر مسئولیت ونفوذی که در دولت وبین مردم دارند از تریبون های رسمی اظهار نظر میکنند.
اولین بار خبر ایجاد پایگاه نطامی دائم امریکا در افغانستان را به طور رسمی جناب کرزی رئیس جمهور محترم اعلام کردند ودر این مورد وموضوع گیری خاصی نکردند وگفتند دولت منافع ملی را در نظر گرفته عمل میکند ودر واقع مسئولیت را به لویه جرگه وپارلمان افغانستان واگذار کردند. بی بی سی19بهمن1389
ازجمله کسانیکه به طور رسمی موضوع گیری کرده اند، وزیر دفاع افغانستان و سرپرست وزارت آنرژی افغانستان میباشند.
ژنرال عبدالرحیم وردک، وزیر دفاع افغانستان از ایجاد پایگاه های دائمی آمریکا در کشورش استقبال کرده و گفته است که این اقدام می تواند در دراز مدت به ثبات در افغانستان منجر شود.
ژنرال وردک گفت که این پایگاه ها می تواند تضمیمی برای امنیت منطقه باشند. بی بی سی21 بهمن1389اسماعیل خان، سرپرست وزارت انرژی افغانستان و از فرماندهان سابق جهادی، با طرح ایجاد پایگاه های دائمی آمریکا در افغانستان مخالفت کرده است.
آقای اسماعیل خان، که در مراسم یادبود از سالروز خروج نیروهای شوروی سابق از افغانستان سخنرانی می کرد از وزیر دفاع افغانستان نیز به خاطر اعلام حمایت از ایجاد پایگاه های دائمی آمریکا در این کشور به شدت انتقاد کرد. اسماعیل خان افزود: "ما به خاطر این مبارزه نکردیم که قشون دیگری را در این سرزمین حاکم بگردانیم.26بهمن1389 بی بی سی فارسی.از مقامات رسمی ودولتی تا کنون اظهار نظر دیگری نشده است ویا اینکه من اطلاع ندارم.
چرا موافقت وچرا مخالفت؟!
به طور طبیعی هر شخصی در مورد هر موضوعی اظهار نظر میکند، دلیل وانگیزه کافی دارد واهمیت اظهار نظرشان بستگی به موقعیت اجتماعی،مسئولیت وتحصیلات شان دارد.
در مورد اظهار نظر عامه مردم آنچه که قابل توجه است این است که هرکسی به افغانستان ومسایل ومشکلاتش نزدیک تر هستند واطلاعات بیشتری دارند وبا پوست وگوشت خود اوضاع افغانستان را لمس میکنند، موافق این قرار داد هستند ودر طرف دیگر قضیه آنهایکه سالها در خارج از افغانستان ساکن هستند واز مسایل ومشکلات و وضع حاضر مردم دورتر هستند وطبیعتا" این مشکلات را کمتر حس میکنند، مخالف این قرارداد میباشند.
در این اظهار نظر ها میتوان این طور نتیجه گرفت که هرکسی به آتش نزدیک تر است بیشتر میسوزد وگرمای آنرا حس میکند.
مسئولین دولتی:
وزیر دفاع موافق:
من شخصا"اظهارات وزیر دفاع در موافقت با ایجاد این پایگاه را این گونه تفسیر میکنم که ایشان نه از روی اجبار ونه از روی وابستگی واز نه ازروی مصلحت چنین اظهار نطری فرموده اند بلکه این اظهار نظر از روی واقع بینی ونیاز ایراد شده است.
نباید فراموش کرد که او وزیر دفاع افغانستان هست واز هرکسی دیگر بر اوضاع واحوال افغانستان تسلط بیشتری دارد. او قوای مسلح را میشناسد وتواناهای آنهارا به خوبی میداند. واز کم کیف نیرو های تحت امرش مطلع است واز همه مهم تر اینکه با نیروهای خارجی، مخصوصا" فرماندهان امریکایی ارتباط مستقیم دارند واز قصد ونیت انها اطلاع کافی دارد. بنا براین من این اظهار نظر را نه تبلیغاتی ونه از ترس و وابستگی بلکه در راستای تخصص ومسئولیت ایشان میدانم.
سرپرست وزارت انرژی، مخالف:
اسماعیل خان سرپرست وزارت انرژی ویکی از جنگ سالاران وامیر المومنین سالهای نه چندان دور، در اظهار نظر رسمی مخالفت خود را با ایجاد این پایگاه اعلام کرده است.
به نظر من اظهار نظر این مقام دولتی اگر چه هیچ ارتباطی به مسئولیت او ندارد ولی قابل درک است.
در این شکی نیست که تمام جنگ سالاران، در هر مقام وموقعیتی که باشند از وضعیت موجود که افغانستان رو به بهبودی وقانون گرای وثبات سیاسی،اجتماعی، نظامی واقتصادی پیش میرود ناراضی باشند زیرا به هرمیزان که افغانستان با ثبات وقانون گرای نزدیک تر شود، همان اندازه جنگ سالاران ضعیف تر واز قدرت دور تر خواهندشد (نمونه اش را این روز ها در پارلمان افغانستا شاهد هستیم) بنا براین در آینده نه چندان دور مخالفت اشخاص مانند اسماعیل شدید تر وبیشتر خواهد شد.
علت اصلی این مخالفت ها توسط جنگ سالاران این است که اکثر این آنها درهرمقام وموقعیت اجتماعی که باشند مقداری از وقت شان را در خیالات سالهای میگذرانند که در راس قدرت بودند زمانی که مناطقی از سر زمین افغانستان تحت حاکمیت، وعده از مردم افراد بیعت کرده آنها بودند وانها عنوانهای رئیس،قومندان،ارباب، ملا، وامیرالمومین را یدک میکشیدند وهرکاری که خود صلاح میدانستند انجام میدادند وکسی هم نبود از آنها بپرسد که چرا؟
در اوضاع احوال آشفته فعلی افغانستان افراد مانند اسماعیل فروان هستند، وجالب اینجا هست که همه آنها به امید روزهای هستند که دوباره آن بروبیای سالهای نه چندان دور خود را داشته باشند وبا یک اشاره بی گناهی را تیر باران، وبا یک اشاره مجرمی را آزادکنند، واگر نباشد قانون وترس حکومت(والبته نیروهای خارجی) تا حالا برای مخالفت با چنین قرار دادی تفنگ به دوش سر گردنه ای را مسدود وعده را اعدام وزندانی کرده بودند.
ناگفته پیداست که که دراین راه اسماعیل خان تنها نخواهد بود ودیری نخواهد گذشت که تمامی کسانیکه منافع خود را در نا امن بودن افغانستان مییابند، چه کشورهای خارجی همسایه وغیر همسایه وچه جنگ سالاران داخلی، اعم از رئیس، ارباب، قومندان،آخوند وآیت الله، مولوی وداروغه در هرجا ومکانی که باشند وبا هر وسیله که در اختیار دارند به مخالفت با این قرارداد خواهد پرداخت، از حرف سخن عادی تا فتوای های شرعی.! زیرا منافع آنها زمانی تامین میشود که که افغانستان ثبات سیاسی اجتماعی وامنیتی نداشته باشد تا خواب های رنگین انها اشفته نشود وریشته تخیلات شان پاره نگردد.
