نگاه کوتاه به وضعیت جوانان مهاجر در ایران!

نگاه کوتاه به وضعیت جوانان مهاجر در ایران!

منبع: جمهوری سکوت


این روز ها دوموضوع داغ ودر عین حال نا امید کننده در بین مهاجرین افغانستانی مقیم ایران، سر زبانها است ومعمولا" در بیشترین محافل ومجالس، چنین اوضاع واحوالی را میشود مشاهده کرد. این دو موضوع، به طور عام به کل مهاجرین وبه طور خاص به جوانان مهاجربیشتر مربوط میشود. بخوانید.

اول اینکه:

مهلت برگه های(بازگشت به افغانستان) افراد مجرد، چه زن وچه مرد بالای ۱۸ سال که به طور مجردی ثبت نام کرده بودند در ۲۷ میزان، به پایان میرسد واکثریت قریب به اتفاق این افراد به طور خیلی عجله ای عازم افغانستان هستند، به همین علت تمام زیارت گاه های ایران مانند مشهد، قم ومسجد جمکران مملو از مهاجرین افغانستانی مجرد میباشد که قصد دارند برای آخرین بار این زیارت گاه را ببوسند که اگر چنانچه در افغانستان به آنها زوّار گفتند! ته دلشان خوش باشد که راست راستکی زوّار شده اند ومانند بعضی از بدبخت بیچاره ها، که بعداز مدت چند سال زندگی در ایران، از ترس اینکه توسط پلیس دستگیر واز ایران اخراج نشوند، حتی موفق نشده از چند کیلو متری گنبد آبی وطلایی این زیارتگاه هارا بیینند. البته این افراد شامل کسانی میشوند که بعد از مراجعت به افغانستان قصد برگشت دوباره به ایران را ندارند ویا حداقل بزودی برنامه ای برای بازگشت ندارند. این عده حداقل موقتا" تکلیفشان مشخص است ولی دو گروه دیگر هم بین مهاجرین غیر قانونی هستند که این روزها سخت دچار سردرگمی وبلا تکلیفی به سر میبرند. گروه اولی کسانی هستند که فکر میکنند در چند شهر افغانستان مانند کابل، مزار، قندهار وهرات (طبق نوشته های که در برگه های خروجی وجود دارد)کار مندان محترم سفارت ونمایندگی های ایران در آن شهر ها منتظر هستند تا این افراد از ایران به افغانستان مراجعت نموده وبعد از دو الی سه روز که خستگی راه از تنشان بیرون رفت، به این نمایندگی ها مراجعه وبدون هیچ معطلی ویزای مسافرت دوباره به ایران را بگیرند وبه اصطلاح خودشان این بار به طور قانونی در ایران زندگی کنند وطبق تفسیر خودشان پاسپورت کار گری بگیرند

.

گروه دوم شامل یکسری آدم های با هوش وآینده نگر میشود که هم خانم ها وهم آقایان در این گروه مشاهده میشود. این افراد هنگام ثبت نام در طرح شناسایی، با اینکه خانوادگی در ایران حضور داشتند، ولی به طور مجردی ثبت نام کرده اند. علت این کار شان دقیقا" حساب دو دو تا چهارتا بوده، به این صورت که آنها فکر میکردند با ثبت نام در این طرح، میتوانند مجوز اقامت بگیرند و در چند سال آینده وزمان که ازدواج کردند، دیگر مشکلات تشکیل پرونده ای مستقل ازخانواده وگذشتن از بورکراسی اداری ایران را نداشته باشند وبعد از ازدواج وتشکیل خانواده، مستقیم وبدون درد سر راهی خانه بخت بشوند اما، متاسفانه اکنون دچار مشکل بخوانید(جرم) مجرد بودن شده اند وباید اجبارا" بدون خانواده های خود راهی افغانستان بشوند ویا در صورت نرفتن به افغانستان، به صورت غیر قانونی در ایران زندگی کنند.! شاید خالی از لطف نباشدکه به معضل لاینحل واعصاب خورد کن دیگری که دامن گیر عده ای دیگر از هموطنان مهاجرم شده اشاره بکنم.

تعداد از دختر خانم ها که به صورت مجردی تشکیل پرونده داده اند، متاسفانه وضعیتی بغرنجی دارند. این عده بدون خانواده های خود به هیچ وجه نمیتوانند به افغانستان برگردند ودر ایران هم بدون داشتن شناسنامه زندگی سخت ودشواری را در پیش روی خواهند داشت. عده ای دیگر هم جوانانی هستند که بعد از طرح شناسایی، اقدام به ازدواج وتشکیل خانواده نموده اند که اکثریت هم با خانواده های وصلت نموده که دارای کارت شناسایی آمایش(۷) میباشند این یعنی اینکه خانواده همسر، در ایران ماندنی هستند وخود شخص به علت(جرم) مجرد بودن در پرونده اش، باید ایران را ترک کنند.

دوم:

موضوع دوم مربوط به جوانان پشت کنکوری (البته از نوع تنبل) که متاسفانه خیلی هم فراوان است میباشد.

حتما" اطلاع دارید که در امتحانات کنکور سال ۹۰ یکی از شرایطی که برای داوطلبان مهاجر افغانستانی مقیم ایران گذاشته شده است، داشتن نمره ای کتبی بالای۱۴ در مدرک دیپلم انها میباشد. یعنی اینکه اگر داو طلب مهاجر میخواهد در یکی از دانشگاه های ایران تحصیل کند، می بایست حتما" نمره ای دیپلم او بالاتر از۱۴ باشد. در غیر این صورت در هیچ دانشگاهی در ایران پزیرفته نخواهد شد. طبق شنیده ها این قانون در سالهای گذشته نبوده ومسئولان ایرانی در سال ۹۰ چنین قانونی را وضع نموده اند. به همین علت تقریبا" همه داوطلبان از چنین قانونی بی اطلاع بوده ودر کنکور سراسری در ایران شرکت کرده اند وتعداد کثیری از آنها در کنکور نمره ای قبولی گرفته واقدام به تکمیل مدارک خود نموده اند. در این وضعیت بسیاری از داو طلبین شهریه های ترم اول را هم به حساب دانشگاه های مورد نظر وارز نموده وبعد از گذشت چندین روز مسئولان دانشگاه ها، به آنها اعلام کرده اند که آنها به علت اینکه نمره کتبی شان زیر14 است واجد شرایط تحصیل در دانشگاه های ایران نیستند.

با چنین شرایط متاسفانه تمام راه ها به روی کسانیکه معدل کتبی آنها زیر ۱۴ است وقصد تحصیل در دانشگاه های ایران دارند بسته شده است. این عده از جوانان مهاجر، در سال جاری از تحصیل در دانشگاه های ایران محروم شدند واگر این قانون تغییر نکند ودر سالهای آینده به قوت خود باقی بماند، تمام روزنه های امید یک جوان مهاجر که تحصیل در دانشگاه است از بین خواهد رفت. در حال حاضرکمترین وکوچکترین آثار زیان باری که مشاهده شده است مراجعه عده ای کثیری از این داوطلبان مهاجر، برای اینکه بتوانند ادامه تحصیل بدهند در مو سسه های غیر انتفاعی که دانشگاه بدون کنکورنام گذازی شده اند مراجعه وبا هزینه ای بسیار زیاد ثبت نام نموده اند که این موسسه ها نه از نظر امکانات و نه اساتید علمی مورد تائید هیچ نهادی علمی نیستند ومدرک آنها هم معتبر نمیباشند بنا براین اگر فکری به حال این جوانان نشود در سال های آینده هیچ انگیزه برای ادامه تحصیل در بین جوانان مهاجر، در مقطع راهنمای ودبیرستان باقی نخواهد ماند زیرا تجربه ۳۰ سال زندگی در ایران نشان داده است که هر زمان، مسئولان ایرانی شرایط ورود به دانشگاه های ایران را برای مهاجرین سهل تر نموده، در سالهای بعد آمار تحصیلات در مقطع راهنمای ودبیرستان افزایش وبالعکس هر زمان که این شرایط سختر وبه قول معروف سنگ اندازی شده است، در سالهای بعد آمار محصلین در مقطع های یاد شده کاهش چشم گیری داشته است.