من از"دسترخان" مادری دورم واز کم وکیف داخل کشور عزیز مان افغانستان اطلاعاتم محدود میشود به همین فضای مجازی ودنیای انترنت. آنهم با اخبار دست چندم! چون اکثر سایت های معتبر در ایران فیلتر هستند واین حقیر دست رسی به ماهواره هم ندارم. بنا براین نوشته هایم حاصل این محدود اطلاعاتی هست که دارم.
در دنیای خبر ها آنطور که این حقیر دیدم، ردصلاحیت ۱۷ وزیر پشنهادی رئیس جمهور کرزی صاحب توسط پارلمان به مزاج خیلی ها خوش نیا مده وبه همین علت واکنش های متفاوت از خود نشان داده اند واکثرا" هم ناخوش هستند.!!!
در این میان بیشترین ناخوشی را (تا جای که من اطلاع دارم) حزب وحدت اسلامی وجنبش ملی اسلامی از خود نشان داده اند.
وقتیکه دنبال علت این واکنش ها میگردم به این نتیجه میرسم که متاسفانه وضعیت سیاست مداران اقلیت ما در داخل اصلا"تعریفی ندارد مخصوصا"در بین آندسته از کسانی که درحال حاضر عنوان جنگ سالار را با خود یدک میکشند وهمه کاره قوم خود هم هستند. این بزرگ واران همه جیز را با چشم معامله(پشت پرده) با دیگران میبینند. ودر طول هشت سال گذشته هر کاری وهر حرفی را در پشت پرده با افراد خاصی در میان گذاشته اند واز قوم ومردم خود غافل بوده اند.
بهترین گواه من برای چنین ادعای دومین انتخابات راست جمهوری افغانستان میباشد. همان طور که میدانید جناب کرزی صاحب قبل از انتخابات سران همه اقوام را دورخود جمع نموده به هر کدام از آنها قول پست ومقامی داد وآنهارا با خود همراه کرد. این کار جناب کرزی نشان از پختگی، شناخت وتجربه سالهای گذشته ریاست او بود. ومن خودم به جناب کرزی آفرین گفتم.
اما در طرف مقابل سران ونمایندگان اقلیت های قومی ونژاد های دیگر مانند تاجیک، هزاره،ازبیک قرار داشتند. این بزرگ واران در معاملات پشت پرده وقول قرار های که با جناب کرزی گذاشتند، متاسفانه به طور کامل در کرزی صاحب ذوب شدند.ذوب شدند این سران همانا و غفلت وبه فراموشی سپردن مردم همانا. این ذوب شدن چنان شدید بود که با گذشتن چند ماه از انتخابات همه آنها مست وسرخوش قول وقرار های پنهانی وپشت پرده خود بودند وخود ویا نمایندگان خاص خود را در پشت صندلی وزارت میدیدند، وفقط منتظر تائید نمایندگان مردم بودند! تا دموکراسی مد نظر آنها بی عیب ونقس به سر انجام خوش برسد.
اما در این بین پار لمانی هم جود داشت.پارلمانی که ادعای نمایندگی از مردم وملت مظلوم وستمدیده افغانستان را دارند.
رد صلاحیت وزیران درپار لمان حال به هر نیتی که بوده باشد قابل تقدیر است. وپیام روشن دارد. وآن پیام هم این است که در حکومت های دموکراتیک واجرای صحیح دموکراسی، معامله پشت پرده بی معنی ودور شان انسانیت است. حتی اگر در افغانستان جنگ زده واشغال شده باشد.
بعضی تحلیل گران این کار پارلمان را دهن کجی به دولت تعبیر کردند، اما برداشت من این است که این کار پارلمان"زدن" توی دهان همه کسانی است که مردم خود ونمایندکان آنهارا نادیده میگیرند.
در خبر ها آمده بود که جناب کرزی همان اشخاصی رد صلاحیت شده ای قبلی را دوباره معرفی کرده منتها این باربرای یک پست دیگر و وزارت خانه دیگر.! معرفی دوباره افراد رد صلاحیت شده توسط رئیس جمهور محترم ثابت میکند که در پشت پرده سیاست در افغانستان معامله های کثیفی انجام میشود که هدف آن هرچه باشد خدمت به ملت جنگ زده افغانستان نیست.
وقتیکه زحمتی کشیده میشود انرژی فراوان مصرف میگردد پروتکلی (پشت پرده) امضا میشود دیگر خدمت به ملت ورضایت مردم معنی نخواهد داشت. برای کرزی صاحب چه فرقی میکند کی به درد چه وزارت خانه میخورد ویا برای آن وزیری که فقط وزیر شدن مهم است چه فرقی میکند در کدام وزارت خانه رئیس باشد. مهم رضایت دوستان وهم پیاله ها است نه مردم وملت افغانستان، واگر غیر از این بود باید هر کسی در تخصص وجایگاه خود قرار میگرفت ودردی از هزاران درد مردم را دوا میکرد.
به هرحال میتوانم اینطور نتیجه بگیرم که آنکه قرار است وزیر شود خواهند شد وآنکه قرار است ورئیس شود خواهند شد، ذوب شدکان به کرزی راضی میشوند پیاله ای دیگر پر خواهد شد، آسمان گاهی صاف گاهی هم ابری خواهد بود، بارانی خواهدبارید، دشت دمن سبزه خواهدشد، گلی خواهد شکفت وجوانه خواهد زد.
ودر گوشه تاریخ خواهند نوشت(زنده باد دمکراسی)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر