قطعنامه جرگه به اصطلاح"ملی" صلح را خواندم.
ما که از همان اول به این آخرش امیدی نداشتیم
این جرگه برای بعضی ها آب و نان داشت، برای بعضی ها هم پست ومقام وبرای بعضی ها هم یک عمر افتخار"نخبه" بودن.
امادر این میان جمهوری اسلامی ایران که معمولا" نخود هرآشی هست، چرا در قطعنامه پایانی نامی از زحماتشان برده نشده است، جایی سئوال دارد.
این در حالی است که ابتدایی قطعنامه پایانی چنین نوشته اند! مردم افغانستان حمايت همه جانبه جامعه جهاني باالخصوص ايالات متحده امريكا را در بازسازي نهادهاي ملي و زير بناهاي كشور به ديده قدر نگريسته و خواهان ادامه همكاري هاي وسيع ، موثر وبنيادي شان ميباشد. ما از تلاشهاي دلسوزانه كشور هاي اسلامي بويژه خادم الحرمين الشريفين پادشاه عربستان سعودي و جمهوري تركيه براي پشتيباني از اقدامات و ابتكارات كه منجر به صلح دايمي دركشور جنگ زده ما ميشود ، قدرداني نموده خواهان تداوم ، تسريع و گسترش همكاري بيشتر آنها مي باشيم .
براستی کشور های ترکیه وعربستان چه خدمتی به ملت افغانستان کرده است که ایران وپاکستان نکرده اند؟!
آیا درحال حاضر ایران وپاکستان کشور های مضری برای ملت ودولت افغانستان هستند؟
آیا خدمت ایران مفید بوده ویا عربستان؟
آیا پاکستان برای افغانستان مفید است ویا ترکیه؟
فراموش نکنیم که چند ورز قبل در فلسطین ولبنان موتور سواران به جایی پرچم ایران پرچم ترکیه را درکنار پرچم های خود به اهتزاز درآوردند.
واز همه مهم تر اینکه: آیا تمام مخالفت غربیان، با برگزاری جرگه صلح، قبل از سفرکرزی به آمریکا فقط برای حذف نام ایران در همین قطعنامه پایانی بوده؟
آیا میتوان این قضیه را شکست دوم سیاسی ایران پس قضیه لبنان وفلسطین در منطقه دانست.
حال با درنظر داشت نفوذ کشورهای ایران وپاکستان، دربین ملت ودولت افغانستان، به نظر شما، نام نبردن کشورهای ایران و پاکستان در این قطعنامه، چه پیامی برای سران این دوکشور دارد؟ وچه عواقبی برای ملت مظوم افغانستان خواهد داشت؟
متن کامل این قطع نامه اینجا ومتن تیکه پاره شده اش را در یکی ازخبرگزاریهای مثلا" افغانی بخوانید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر