۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر هم گذشت، وهیچ کسی یادی از هموطنان کارگر مهاجرم که صبح تا شب، ویا از سر شب تا صبح در سراسر ایران در کار خانه های پوست(چرمسازی) سالامبور سازی، آهک، صابون سازی،آبکاریهای صنعتی فلزی، شرکت های حفاری،آب ،بر،گازومخابرات، مرغداریها،دامداریها وزمین های کشاورزی وصد ها کارخانه دیگر بدون هیچ ادعای وبا کمترین دست مزد وحقوق مزایا از جان خود مایه میگذارند، ومشغول کار هستند. اما کسی آنهارا نمیبیند تا روز کاگر را تبریک بگوید.
روز کارگر بر کارگران واقعی مبارک
